The Prajñā-pāramitā Sūtra of Vajraketu

འཕགས་པ་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་རྡོ་རྗེ་རྒྱལ་མཚན་གྱི་མདོ་ཐེག་པ་ཆེན་པོ།

(phags pa shes rab kyi pha rol tu phyin pa rdo rje rgyal mtshan gyi mdo theg pa chen po)

Translated from the Tibetan by Erick Tsiknopoulos

---

 

སྣ་ཚོགས། ཀ།

From the Ka volume of the ‘Various’ (na tshogs) section in the Kangyur (bka’ ‘gyur), the Tibetan Buddhist scriptural canon; Lhasa edition.

།།རྒྱ་གར་སྐད་དུ། ཨཱརྱ་ཛྙཱ་པ་ར་མི་ཏཱ་བཛྲ་ཀེ་ཏུ་མཧཱ་ཡཱ་ན་སཱུ་ཏྲ།

In the Indian Language [Sanskrit]: Ārya Prajñā-pāramitā Vajraketu Mahāyāna Sūtra (ārya-prajñā-pāramitā-vajraketu-mahāyāna-sūtra)

བོད་སྐད་དུ། འཕགས་པ་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་རྡོ་རྗེ་རྒྱལ་མཚན་གྱི་མདོ་ཐེག་པ་ཆེན་པོ།

In the Tibetan Language: P’akpa Sheyrap kyi P’aröltuch’inpa Dorjé Gyelnts’en gyi Do T’ekpach’enpo’i (‘phags pa shes rab kyi pha rol tu phyin pa rdo rje rgyal mtshan gyi mdo theg pa chen po)

[In the English Language: The Mahāyāna Discourse to Vajraketu on the Noble Transcendental Practice of Discerning Insight (The Noble Prajñā-pāramitā Mahāyāna Sūtra of Vajraketu)]

སངས་རྒྱས་དང༌། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཐམས་ཅད་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ།

HOMAGE TO ALL BUDDHAS AND BODHISATTVAS.

།འདི་སྐད་བདག་གིས་ཐོས་པ་དུས་གཅིག་ན༑ བཅོམ་ལྡན་འདས་རྒྱལ་པོའི་ཁབ་ན་བཞུགས་ཏེ། ཐམས་ཅད་དང་ལྡན་པའི་འཁོར་དང་ཐབས་ཅིག་གོ། དེ་ནས་དེའི་ཚེ་འཁོར་དེར་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྡོ་རྗེ་རྒྱལ་མཚན་འདུག་པ་དེ་སྟན་ལས་ལངས་ཏེ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་འདི་སྐད་ཅེས་གསོལ་ཏོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས། ཆོས་གང་དང་ལྡན་པ་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལགས།

Thus have I heard, at one time: The Bhagavān [the Buddha] was staying in Rājagṛha; and he was in one company with an all-encompassing retinue. Then, at that time, in that retinue there sat the Bodhisattva Vajraketu; who then arose from his seat, and addressed the Bhagavān in the following words: “Bhagavān, with which Dharma is the Transcendental Practice of Discerning Insight (prajñā-pāramitā) endowed?”

།བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པ། རྡོ་རྗེ་རྒྱལ་མཚན། ཆོས་རྣམ་པ་བཞི་དང་ལྡན་པ་སྟེ། བཞི་གང་ཞེ་ན། འདི་ལྟ་སྟེ། ཆོས་ཐམས་ཅད་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་མངོན་པ་དང༌། འདུས་བྱས་ཐམས་ཅད་མི་རྟག་པ་དང༌། སྡུག་བསྔལ་བར་ཤེས་པ་དང༌། སྤྲོས་པ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བའི་ཆོས་ཉིད་དུ་ལྡན་པ་དང༌། ཐམས་ཅད་དུ་མི་རྟོག་མི་དམིགས་པར་བསྒོམ་པའོ།

The Bhagavān granted teaching thus: “Vajraketu, it [prajñā-pāramitā] is endowed with four types of Dharma. And what are those four? They are, namely, (1) realizing all phenomena to be Emptiness, (2) understanding the impermanence and suffering of all compounded things, (3) being imbued with [the knowledge of] Dharmatā [true nature of reality], which is devoid of all conceptual elaborations, and (4) meditating on everything as inconceivable and non-objectifiable [or unreifiable].”

།གཞན་ཡང་ཆོས་རྣམ་པ་བཞི་དང་ལྡན་ན། ཤེས་རབ་སྐྱེ་བའི་རྒྱུ་སྟེ། བཞི་གང་ཞེ་ན། འདི་ལྟ་སྟེ། དང་པོ་གང་ཟག་ཆོས་སྨྲ་བའི་མཁན་པོ་བསྟེན་པ་དང༌། གཉིས་པ་དེའི་དམ་པའི་ཆོས་ཉན་པ་དང༌། གསུམ་པ་དོན་ལ་འཇུག་ཅིང་སེམས་པ་དང༌། བཞི་ང་གཞན་ལ་ཚུལ་བཞིན་དུ་སྟོན་པར་མོས་པ་སྟེ། འདི་ནི། ཤེས་རབ་སྐྱེ་བའི་རྒྱུའོ།

“Furthermore, having [another] four types of Dharma is the cause for giving rise to Discerning Insight; and what are those four? Namely, the first is seeking guidance from individuals who are learned scholars that expound the Dharma; the second is listening to their Sublime Dharma; the third is engaging with and contemplating its meaning; and the fourth is aspiring to teach it to others appropriately. These are, to wit, the cause of giving rise to Discerning Insight (prajñā-pāramitā).”

།རིགས་ཀྱི་བུ། གཞན་ཡང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱིས་འདི་ལྟ་སྟེ། ཆོས་ཐམས་ཅད་རང་བཞིན་གྱིས་རྣམ་པར་དག་པས་སྟོང་པ་དང༌། བདག་མེད་པ་དང༌། དངོས་པོ་མེད་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་དང༌། མཚན་མ་མེད་པ་དང༌། མ་བཅིངས་པ་དང༌། མ་གྲོལ་བ་དང༌། སྣང་བ་མེད་པ་དང༌། མུན་པ་མེད་པའི་རང་བཞིན་དུ་ཤེས་པར་བྱའོ། །དེ་ལྟ་བས་ན། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱིས་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལ་བསླབ་པར་བྱའོ། །ཆོས་ཐམས་ཅད་སྐྱེ་བ་མེད་པ་དང༌། གནས་པ་མེད་པའི་ཚུལ་གྱིས་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལ་བསླབ་པར་བྱའོ།

“Good son, furthermore, Bodhisattvas must understand all phenomena, because they are utterly pure, to be of the nature of Emptiness, devoid of ‘self’, insubstantial in their fundamental essence, without characteristics, not bound, not freed; not light and not dark. Consequently, it is with view to this that Bodhisattvas must train in the Transcendental Practice of Discerning Insight (prajñā-pāramitā). They must train in the Transcendental Practice of Discerning Insight by way of the non-arising and non-abiding of all phenomena.”

།བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པ། དངོས་མེད་ངོ་བོ་ཉིད་དུ་བསྒོམ། །ཤེས་རབ་སྐྱེ་བའི་རྒྱུ་ལ་མོས། །མཚན་མ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བའི། །ཤེས་རབ་དོན་ལ་བསླབ་པར་བྱའོ།

The Bhagavān gave teaching thus [in the following verses]:

“Meditate on insubstantiality as the fundamental essence;

Aspire for the cause of giving rise to Discerning Insight.

One must train in the meaning of Discerning Insight:

Which is free of all characteristics.”

།བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དེ་སྐད་ཅེས་བཀའ་སྩལ་ནས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྡོ་རྗེ་རྒྱལ་མཚན་ལ་སོགས་པ་ལྷ་དང༌། མི་དང༌། ལྷ་མ་ཡིན་དང༌། དྲི་ཟར་བཅས་པའི་འཇིག་རྟེན་ཡི་རང་སྟེ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་གསུངས་པ་ལ་མངོན་པར་བསྟོད་དོ།

After the Bhagavān bestowed teaching in those words, the Bodhisattvas such as Vajraketu, and the whole world with its gods, men, demigods, and gandharvas, rejoiced; they deeply praised what had been spoken by the Bhagavān.

།འཕགས་པ་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་རྡོ་རྗེ་རྒྱལ་མཚན་གྱི་མདོ་རྫོགས་སོ།། །།

THE NOBLE PRAJÑĀ-PĀRAMITĀ MAHĀYĀNA SŪTRA OF VAJRAKETU IS COMPLETE.

(Translated from the Tibetan by Erick Tsiknopoulos, August 19^th-22^nd, 2018.)